Przejdź do zawartości

Bardziej Lubię Książki Niż Ludzi

o książkach, które lubię bardziej niż ludzi

  • Strona główna
  • Info
    • O mnie
    • Moje teksty
    • Odwiedzam
    • Patronaty
    • Współpraca
  • Książki
    • 5 książek, które…
    • Australia
    • Biografie
    • Dla dzieci i młodzieży
    • Góry
    • Komiksy
    • Kosmiczne
    • Kryminały/Thrillery
    • Mordercy
    • Obozowa
    • Podróżnicza
    • Popularnonaukowa
    • Poradniki
    • Powieści inne
    • Poza ramami
    • Reportaże
  • Rozmowy
  • Gry
    • Gry
  • Inne
    • Śladami książek
    • Nie o książkach
  • Zdjęcia
  • Polityka cookies
  • Wyślij książkę
6 grudnia 2019 / Poza ramami

Filozofia chodzenia

filozofia, spacer, chodzenie

Człowiek, którego spotykamy, często uczy mnie mniej niż cisza, która przerywa

Henry David Thoreau, Journal

 

Filozofię chodzenia Frédérica Grosa trudno opisać jednym słowem czy włożyć do jednej szufladki. Postać autora i sam tytuł sugerują tekst filozoficzny. I tak, jest to rozpatrywanie tej codziennej, zwykłej czynności jaką jest chodzenie, w kategoriach filozoficznych. Ale na początku chciałam uspokoić wszystkich, którzy na słowo “filozofia” mają alergię 🙂 Nie jest to filozofia abstrakcyjna, oderwana od wszystkiego, której nie sposób zrozumieć bez studiów 🙂 Okazuje się, że mamy więcej do czynienia z filozofią niż nam się wydaje.

Kiedy idziemy, nie robimy nic innego. Właśnie dlatego wędrówka pozwala nam odnaleźć czyste doznanie bycia, odkryć na nowo prostą radość istnienia, którą cieszyliśmy się na dzieciństwie

W książce można wyróżnić dwa tematy, które przeplatają się naprzemiennie. Pierwszy to dokładnie filozofia chodzenia i różnych jego typów. Gros rozróżnia między innymi górskie wędrówki, pielgrzymki, spacery. Chodzenie chodzeniu nierówne – każde z nich ma inne cele, inny przebieg, inne wartości. Ale jest jedna nadrzędna rzecz, która je łączy – to właśnie ta filozofia ruchu, o której pisze Gros. Drugi temat to historie o konkretnych ludziach, słynnych filozofach i poetach, którzy jednocześnie byli zapalonymi piechurami. Dowiadujemy się trochę o Nietzschem, o Rimbaud, o Rousseau, o Thoreau, o Kancie, Nervalu i Gandhim – o ich zwyczajach, ich wędrówkach i podróżach, o roli chodzenia w ich życiu i twórczości.

nietzsche, filozofia, chodzenie

Jest to rzecz szalenie interesująca, ja jednak rozczarowałam się, gdyż punkt wyjścia autora to rozważania nad wędrówkami, które trwają wiele dni. Nad samotnym chodzeniem, często bez celu, a jeśli z celem, to bardzo oddalonym. Nad chodzeniem, które jest porzuceniem znanego, konsumpcyjnego świata, ucieczką od niego, chociaż na chwilę. Takiego rodzaju piesze wędrówki pokazują nam, jak wiele rzeczy (i ludzi) jest nam zbędnych. To są naprawdę wspaniałe rozważania, które, jeśli tylko im pozwolimy, mogą nam pomóc dotrzeć głębiej w siebie, może coś zrozumieć, czegoś doświadczyć. Moje rozczarowanie wynika z długości wędrówek. Bardzo chciałam przeczytać w tej książce o takim chodzeniu codziennym, takim godzinę dziennie, do pracy i po pracy. Chciałam przekonać się, że w takim chodzeniu też jest jakaś filozofia. Po lekturze tej książki nie jestem tego pewna. Gros wprawdzie pisze o zaletach chodzenia, nawet najkrótszego, ale niewątpliwie największe znaczenie przypisuje najdłuższym wyprawom.

Chodzić to ustawić się z boku: z dala od tych, którzy pracują, z dala od dróg szybkiego ruchu, z dala od wytwórców zysku i nędzy, wykorzystujących i wykorzystywanych, z dala od poważnych ludzi, którzy zawsze maja coś lepszego do zrobienia niż rozkoszowanie się delikatnym blaskiem zimowego słońca

Filozofię chodzenia Frédérica Grosa trzeba czytać powoli. To lekcja powolności i uważności w życiu, dostrzegania chwil i cieszenia się nimi. “Myślenie stopami” przybliża nas do własnego ja, do natury, wprowadza harmonię, ciszę, samotność, wolność. Warto poznać taki punkt widzenia, warto się na chwilę zatrzymać i zastanowić, a potem ruszyć na wędrówkę. Dłuższą czy krótszą – nie ma znaczenia. Na pewno będziemy już na nią inaczej patrzeć.

♦

◊ Henry David Thoreau jest autorem pierwszego traktatu filozoficznego Sztuka chodzenia

◊ Pierwsze skojarzenie z Filozofią chodzenia to oczywiście Into the Wild (Wszystko za życie). Na podstawie książki Jona Krakauera o Chrisie McCandlessie, który porzucił swoje życie, by zostać trampem, Sean Penn nakręcił film o tym samym tytule. I książkę, i film bardzo mocno polecam! I jeszcze ścieżkę dźwiękową z filmu, bo stworzył ją Eddie Vedder <3 Jest cudowna!

◊ Polecę Wam też świetną książkę Elizabeth Gilbert Ostatni taki Amerykanin. To prawdziwa historia niezwykłego człowieka, Eustace’a Conwaya, który wybrał życie w Appalachach, gdzie ogień rozpalał za pomocą patyków i okrywał się skórami zwierząt. To także zachwycająca i dowcipna refleksja nad męską naturą, urokiem utopijnych społeczności, historią pogranicza Stanów Zjednoczonych i wciąż żywym mitem pioniera oraz poszukiwaniem odpowiedzi w jakże ważnej sprawie: Co utraciliśmy wraz z postępem i co możemy odzyskać. Książka jest pełna sprzeczności, bohater nie jest krystaliczny, ale naprawdę warto się z nią zapoznać.

◊ Wspomnę jeszcze o książce Dzika droga. Jak odnalazłam siebie Cheryl Strayed na podstawie któej też powstał film Dzika droga. Nie czytałam i nie oglądałam, ale czuję, że to może być dobra rzecz. Ja po prostu lubię opowieści o ludziach, którzy mieli odwagę porzucić wszystko i wyruszyć przed siebie.

♦

Za książkę serdecznie dziękuję

Czarna Owca Plakat B1.indd

Poprzedni wpis Ginekolodzy

Następny wpis Rok biblijnego życia

KategoriePoza ramami

Etykietyczarna owca filozofia

Bardziej Lubię Książki Niż Ludzi

TAGI

agora albatros australia autyzm choroba czarna owca czarne dowody na istnienie góry himalaizm historia insignis japonia kobiece kobiety komiks kosmos literackie marginesy medycyna Muza mózg nasza księgarnia nauka non fiction nowości obozowa otwarte podróże poznańskie premiery PWN rebis rozmowa scenariusz na grę smak słowa sqn virtualo wielka litera wojna wuj wywiad zapowiedzi Znak zysk i ska

Instagram

Meta

  • Zaloguj się
  • Kanał wpisów
  • Kanał komentarzy
  • WordPress.org

Archiwa

PATRONATY

Tracks WordPress Theme by Compete Themes.

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików cookies. dowiedz się więcej.
Przeczytaj poprzedni wpis:
Ginekolodzy

Płeć piękna przez długi czas była nadzwyczaj cierpliwa, ale nigdy nie zasłużyła na banalne określenie…

Zamknij